πετάλωθρο

και πετάλωτρο, το, Ν

1. ειδικό εργαλείο, με το οποίο γίνεται το πετάλωμα

2. ξύλινη κατασκευή με τέσσερεις ορθοστάτες, μέσα στην οποία τοποθετούνται τα ζώα που αντιδρούν στο πετάλωμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεταλώνω + επίθημα -θρο / -τρο (πρβλ. σάρω-θρο, φίμ-ωτρο)].